Omgevallen bomen, doornige struiken, een glibberig modderpad: tijdens natuurcoaching treffen we al eens een obstakel op ons pad. De max vind ik dat; het zijn namelijk trefzekere assistenten bij de coaching.
Mijn observatiesprieten staan dan ook meteen rechtop bij een of ander obstakel: Hoe reageert mijn cliënt? Hoe schat hij of zij de situatie in? En het aller-interessantste: Hoe neemt hij of zij de horde? Dan zie ik een heerlijke diversiteit aan reacties:
?de bedachtzamen: houden stil en observeren: zal ik errond, erover, erdoor…? Zal ik een ander pad inslaan? Even proberen. Ja … of toch maar niet.
?de roekelozen: nemen het obstakel nauwelijks waar en schieten zich erover, erdoor, voorbij…
?de samen-doeners: gaan in overleg: Klimmen we erover of eronder? Is dit niet te glad? Welke kant neem jij?
? de vermijders: zijn zo voorzichtig dat ze soms net veroorzaken wat ze willen vermijden: een ander pad nemen, bijvoorbeeld dat nog meer modderig blijkt te zijn.
Eens we samen de horde hebben genomen, stel ik graag de vraag: Waar in je leven doe je dit nog? Hoe neem jij in het dagelijkse leven obstakels op je pad?
En jij? Hoe doe jij dat eigenlijk?
Voorbeelden genoeg in het voorbije jaar, denk ik dan. Voor niemand van ons bleef het pad vrij van obstakels. En hoe ging jij daarmee om?
Als je doet wat je altijd doet, krijg je wat je altijd al kreeg.
Daarom deze tip: bij het volgende obstakel op jouw weg: doe eens het tegenovergestelde van wat in jouw natuur ligt. En kijk wat er gebeurt. Het kan een mooi nieuw inzicht brengen. En vooral: je krijgt er extra materiaal mee in je rugzak om te dealen met de moeilijkheden onderweg.
Bijna zou ik schrijven: Ik wens je veel obstakels op je pad. Om te oefenen, weet je wel.
Ik hou het liever bij: Ik hoop dat de obstakels die 2021 nog in petto heeft, jou niet te hard uitdagen maar net genoeg om je rugzak stevig te voorzien van wat jij nodig hebt om de uitdagingen op je pad aan te gaan.
