Ik heb niets met voornemens.
Toch niet met de usual suspects van meer van dit en minder van dat. Al helemaal niet met de quick-fixes van 1 maand zonder en nadien weer business as usual.
De voornemens in deze periode leiden zelden tot duurzame verandering, tot groei en bewustwording. Eerder tot pogingen ingesleten patronen aan te passen op het niveau van doen en laten: meer bewegen, meer de fiets in plaats van de auto nemen, minder werken, minder schermtijd, …..
Tegen pakweg eind januari zijn de meeste voornemens gesmolten als sneeuw voor de zon. Meestal eerder. We bergen ze zachtjes en ietwat ontgoocheld op in de volgende-keer-beter-kast. Tot volgend (nieuw)jaar.
Voornemens zijn maar zo krachtig als jouw beslissing om ze, telkens opnieuw, voor te nemen op iets anders. En daar wringt het nieuwjaarsschoentje.
Duurzame verandering heeft wortels nodig. Krachtig wortelende takken die zich in de donkere schoot van vruchtbare aarde vasthaken. Wortels die zich voeden met verlangens en met de missie van onze ziel hier op deze aardkloot.
Wortels die het antwoord vormen op de vraag: wie wil ik zijn?
Het is de meest wezenlijke vraag die we onszelf kunnen stellen. Het is een richtingwijzer als het mistig wordt, een anker in de storm en een steunpilaar als het leven weegt.
En dus:
Wie wil jij zijn in 2024?
Voor jezelf? Voor anderen? Voor de wereld?
Als welke man – vrouw – x wil jij opdagen, elke dag opnieuw?
Wellicht kan je niet meteen een antwoord bedenken; het is dan ook een trage vraag die in stilte en rust mag rijpen. Eens het antwoord zicht toont, heeft het een magnetische trekkracht op gedrag dat een stevige kans maakt op duurzaamheid. Omdat het voortspruit uit een diepgeworteld verlangen.
Zo kan het voornemen minder schermtijd wortelen in het verlangen om je authentieker te verbinden met anderen. En wat als meer bewegen groeit uit het verlangen om een actieve vader, moeder, oma, opa te zijn? Wat als meer op de fiets springen, jouw dagelijks verschil maakt voor een gezonder klimaat?
Wat is voor jou belangrijk genoeg om je in beweging te krijgen? Om door te zetten als het pad modderig of hobbelig wordt? Hoeveel vuur brandt er in jouw voornemens? Tegen welke weerstand zijn ze écht bestand?
En welke keuze neem je voor op een andere?
Hoe zou het zijn om eind 2024 jezelf in de ogen te kijken en vast te stellen dat je een stukje meer geworden bent wie je in wezen wil zijn; dat je betekenis hebt gegeven in jouw omgeving en in de wereld op jouw unieke manier? In het grote of in het kleine. Niet enkel vanuit wilskracht maar vooral vanuit jouw zielsverlangen.
Hoe zou het zijn om 2024 niet te starten met een voornemen maar met het voor nemen van wie jij wil zijn, telkens opnieuw?
