Zaterdag deed ik boodschappen in de supermarkt. Aan de kassa begon ik alles in te laden toen ik de kassierster, een jonge twintiger, hoorde vragen: Mevrouw, mag ik u iets zeggen?
In een flits schoten mijn alertknoppen aan, een fout zoekend die ik blijkbaar had gemaakt.
‘Ik vind uw haar echt mooi.’
Even stond ik perplex.
De jongedame kleurde rozerood, pas nu beseffend dat ze dit echt had uitgesproken.
En ik, ik voelde hoe mijn hart zich opende met een sprongetje en hoe ik het compliment helemaal wou ontvangen.
Dat vertelde ik haar ook, hoe fijn ik het vond deze waardering en dat ik er helemaal blij van werd.
Nu ja, ik vind mijn haar ook alsmaar wijzer naarmate het grijzer wordt☺️, maar dit ging over zoveel meer.
Een jonge vrouw aan de kassa die kijkt naar haar klanten, echt kijkt. Die beseft dat ze iets mooi vindt en beslist om dat uit te spreken. En daarmee een bijzonder geschenk geeft aan een random klant, in dit geval mezelf. Een simpele en tegelijk zo’n wezenlijke manier van geven. Puur. Diepmenselijk.
In het metier van coach, is waarderen één van de basisvaardigheden. Het lijkt eenvoudig maar dat is het verre van. Een welgemeend compliment geven, brengt bij de ander aan het licht wat in onze samenleving maar al te vaak in het duister blijft: inzet, motivatie, schoonheid, kracht, positieve intenties. En als je dit opmerkt in een gesprek of samenzijn, dan gebeuren er straffe dingen. Mensen worden geraakt, voelen zich gezien en erkend. Dat brengt een beweging op gang van pure dankbaarheid en goesting om de gewaardeerde zaken verder te zetten of te herhalen.
Waardering heeft echter pas impact als ze wordt ontvangen en dus toegelaten. Daar hebben mensen het nogal eens lastig mee. Hoe vaak wordt een complimentje niet afgewimpeld, kleiner gemaakt, niet echt ontvangen uit ongemak of vanuit de oervlaamse overtuiging ‘bescheidenheid siert’? En hoe spijtig is dat eigenlijk. Het is als een cadeau dat je weigert uit te pakken. Best jammer voor de gever én voor de ontvanger.
In deze post-verkiezingstijden waarin het vakkundig elkaar inpakken en met de grond gelijk maken als een doel op zich wordt geëtaleerd, vormen welgemeende complimenten een welkom tegengif.
Ik nodig jou dan ook uit om vandaag en de komende dagen een complimentenbril op te zetten én jouw waardering, hoe klein ook, uit te spreken.
Zelfs al ken je de ander niet.
Zelfs met rode wangen.
Zelfs aan de kassa in de supermarkt
En vliegt een compliment jouw richting uit: open je armen en vang het met heel je hart!
